وارد حیاط گالری که می شوی، پوستر نمایش آثار «نیومدیا» را می بینی، ولی آثار داخل گالری هنوز برای نمایش آماده نیستند…

 وارد حیاط گالری که می شوی، پوستر نمایش آثار «نیومدیا» را می بینی، ولی آثار داخل گالری هنوز برای نمایش آماده نیستند. این البته اشکال این نمایشگاه نیست و ویژگی اصلی طرح ورب است. طرح ورب (وسیله ات را بیاور) که به نمایش یک روزه آثار نیومدیا اختصاص داشت، برای نخستین بار در ایران به همت استودیو «و» به مدیریت سمیرا هاشمی و مونا آقابابایی در گالری اکنون اصفهان به اجرا درآمد. طرح (Bring Your Own Beamer) BYOB به معنای «پروژکتور خودت را بیاور» در همه جای دنیا اجرا و در زبان فارسی به ورب ترجمه شده است. در این نمایشگاه آثاری از احسان خسروی، رسول معرک نژاد، الهام باطنی، پیمان رحمتی، مژگان ملاحسینی، سحر جعفری، نادیا شمس، علیرضا عسگری فر، سپهر سجادیه، مرتضی بصراوی و اعظم طباطبایی ارائه شد.
شیوه دموکراتیکی اجرای ورب
سمیرا هاشمی، یکی از نمایشگاه گردان های طرح ورب درباره این طرح به همشهری می گوید: در این طرح آثار نیومدیا مبتنی بر وسایل الکترونیکی نمایش داده شد و هنرمند پروژکتور، اسپیکر، لپ تاپ و سایر وسایل مورد نیاز نمایش اثرش در گالری را تامین کرد. این طرح که شیوه اجرایی دموکراتیکی دارد، تاکنون در ایران اجرا نشده بود و قرار است بعدا در تهران هم اجرا شود. برای اجرای این طرح تلاش می شود تعداد زیادی اثر در فضای بزرگ گالری به صورت همزمان ارائه شود و مهم است که این آثار نوعی فضای چیدمانی ویژه برای ارائه در گالری داشته باشند و تنها نمایشی بر روی پرده نباشند. در این طرح از اجرای آثار پرخرج پرهیز شده و انرژی مان را روی انجام آنلاین همه مراحل قرار دادیم و   همین دلیل فراخوان از طریق ایمیل و شبکه های اجتماعی داده شد. تعداد زیادی کار برایمان رسید که 11 اثر انتخاب شد، آثار انتخاب شده از نوع ویدئوآرت، چیدمان، هنر صدا یا پرفورمنس بود و برخی از آن ها به شکل تعاملی اجرا شد. در روز اجرای این طرح مخاطب به گالری خالی آمد و شاهد نصب و آماده سازی آثار از سوی هنرمندان بود و می توانست در این کار مشارکت کند. سپس آثار ارائه و در ساعات پایانی در حضور مخاطب جمع و گالری دوباره خالی شد.

تجربه جدید و چالش برانگیز
رسول معرک نژاد هم که یک پرفورمنس در این طرح ارائه داده بود، می گوید: در نمایشگاه های قبلی ام آثار از قبل چیده می شد، ولی در طرح ورب که برای اولین بار در ایران برگزار شد، کار سخت تر بود و باید اشکال کار را از ابتدا برطرف، با دقت بالا همه چیز را پیش بینی و همه وسایل نصب کار را فراهم می کردیم. مخاطب هم قبلا با چنین طرحی مواجه نشده بود و متاسفانه به دلیل اطلاع رسانی ضعیف نمی دانست اثر من دقیقا چه زمانی اجرا می شود، به ویژه که برخلاف ویدئوآرت ها که مداوم پخش می شد، پرفورمنس‌ها تنها یک بار اجرا شدند. برای مخاطب توضیح داده نشده بود که نصب و چیده شدن آثار هم بخشی از اجرای آثار در نمایشگاه است و می تواند در آن مشارکت کند. با این وجود این طرح یک تجربه جدید و چالش برانگیز بود.

تجربه تعامل محور و جالب
مرتضی بصراوی هم که یک ویدئوآرت در این طرح داشت، می گوید: طرح عظیم ورب قبلا در آمریکا و کشورهای دیگر اجرا شده و در آن حتی پروسه ساخت آثار در زمان اجرا شکل می گیرد و بیشتر در فضاهایی به جز گالری با ساختار مکانی متفاوت که براساس تم نمایشگاه انتخاب شده اند، اجرا می شود. برای مثال لندآرت در فضاهای طبیعی و مدیاآرت در ساختمان های قدیمی یا کارخانه های متروکه اجرا شده و ما هم چند سال پیش در یک خانه نیمه مخروبه آثاری اجرا کردیم. طرح ورب در گالری اکنون تجربه تعامل محور و جالبی برایم بود و آثار با تم جالبی چیده شده بود ، اما اجرا و صدای آثار به دلیل محدود بودن فضا باهم تداخل داشت، البته می شد با فکر جمعی بهتر و حرفه‌ای‌تر، سرعت کمتر و دقت بالاتر به گونه ای طرح را مدیریت کرد که مخاطب گیج نشود. بهتر بود نمایشگاه گردانان با هنرمندان آثار جلسه می گذاشتند و می شد با حذف چند کار چیدمان بهتری در گالری انجام داد و هنرمندان آثار همدیگر را ببینند تا بهتر بتوانند مکان اجرای اثرشان را انتخاب کنند. از طرف دیگر متاسفانه بازدیدکنندگان آثار را ندیدند و بیشتر به صحبت باهم پرداختند که این به دلیل شرایط پخش نامناسب بود. البته برخی دوستانم برای چیدن اثرم نظر دادند، ولی فکر نمی کردند که قرار است مخاطب برای چیدن اثر کمک کند. با این همه باید توجه کرد که چنین تجربه ای که افتتاحیه و اجرای آثار همزمان باشد، برای اولین بار در ایران اجرا شد.

……………..برگرفته از منبع روزنامه همشهری