دو لقب و پیشوند اسامی برایم قابل درک نیست و از طرفی مضحک به نظرم می رسد:
1) واژه دکتر…این که کسی خودش را دکتر خطالب می کند..و یا روی جلد کتاب یا هر برگه نام دکتر قبل از اسم قید شود…که اگرمدرک تحصیلی پیشوند اسامی است پس دوست من فوق دیپلم است باید بهش بگویند جناب آقای فوق دیپلم فلانی….smile emoticon این هم موقعی که مدرک دکتری در ایران اگر هنری هم باشه که دیگه خیلی دکتره!! که البته خارجی‌اش هم مالی نیست smile emoticon حال می خواهد طرف بالاترین مقام مملکتی باشد خواه مدرس در یک دانشگاه آن طرف کوه!!
2) واژه استاد…به ویژه وقتی کسی از آثار و کارهای خودش نمایشگاه برگزار می کند و بعد توی پوستر و امثالهم بنویسند استاد….امروزه هم نوچه پروری که خودش بخشی از هنرمندی!! شده است..نمایشگاه دانشجویان استاد…smile emoticonطرف نه مدرک علمی دارد نه سابقه هنری و توی فلان دانشگاه تدریس بهش دادند و شده استاد!! smile emoticon
به دانشجویانم می گفتم به کار بردن واژه استاد یک درجه علمی است که من ندارم..یا شما برای خودتان می خواهید اعتبار کسب کنید که شاگرد فلان استاد هستید که من در آن حد نیستم…و سوم که بیشتر هم همین نوع سوم است معنای “هوی” (hoy) می دهد چرا که یا نام را نمی دانید یا حوصله اش را ندارید و گفتن “هوی” هم زشته پس می‌گویید استاد!!
—-
وای وقتی که بشه استاد دکتر…دکتر استاد.
